Grootste uitdaging voor 2008... het kiezen van een vakantiebestemming. Het is toch gelukt. We hebben weer een bezoek gebracht aan Zuid-Amerika. Echt lang hoefden we hier niet over na te denken. Het intiële plan was om met een huurauto vanuit Chili naar Buenos Aires te rijden. Al zoekende naar de verschillende mogelijkheden, bleek dat wij ook graag Bolivia wilden bezoeken. Helaas, het oversteken van de grens tussen Chili en Argentinië is moeilijk. Daarnaast zouden we de auto in Bolivia niet kunnen meenemen. Als oplossing zouden we de auto stallen bij een hotel en dan georganiseerd een paar dagen door Bolivia trekken. Uiteindelijk hebben we besloten om volledig georganiseerd te reizen, waardoor we alle drie de landen kunnen bezoeken.
Er zijn voldoende mogelijkheden om deze reis georganiseerd te doen, maar wij hebben gekozen om weer met Summum te reizen. Wij zijn al bekend met hun manier van reizen en dat bevalt ons erg goed.
Je reist met een groep, maar je hebt tijdens de reis volledig de ruimte om zelfstandig activiteiten te ondernemen. Dit wordt ook door de reisleiding gepromoot. Aangezien wij gemakkelijk onze weg vinden in Zuid-Amerika en de reis alleen gebruiken voor het vervoer en de overnachtingen, is Summum voor ons een perfecte match. We kenden Summum al van een eerdere, perfect georganiseerde reis, naar
Argentinië.
Na aankomst in Buenos Aires komt de groep voor het eerst bij elkaar. Dan gebeurt iets, dat wij (en onze gids) nog niet eerder meegemaakt hebben in Argentinië. Iemand van onze groep wordt bestolen... vele honderden euro's aan fotomateriaal wordt weggehaald. Normaal komt dit zelden voor, in Argentinië is de criminaliteit een uitzondering. De rest van de ochtend is de gids druk met de politie en de getroffen groepsleden. Wij gaan naar het hotel, waar we een korte brieving krijgen over het programma van de komende dagen. We maken ook kennis met de overige leden van de groep.
In Buenos Aires gaan wij niet met de groep mee. We kennen de stad al en hebben voor dit bezoek een aantal minder bekende plekken op het programma staan. We hebben drie dagen, waarin we een bezoek brengen aan de dierentuin van de stad en het kerkhof "La Chacarita", waar Carlos Gardel begraven ligt.
De eerste dag gaan we met de metro naar La Chacarita. Dit een een enorme begraafplaats, waar vele bekende en heel veel onbekende Argentijnen hun laatste rustplaats hebben. Je komt hier door met de metro, linea B, te reizen tot aan station Dorrego of tot Federico Lacroze. Beide stations liggen niet precies voor de begraafplaats, dus je moet nog even lopen. De begraafplaats is omgeven door een grote muur. Hierin liggen drie verdiepingen hoog vele mensen begraven. Wij waren op zondag op de begraafplaats. Blijkbaar is dit een dag, dat overledenen worden begraven. Het is enorm druk bij de kapel in het midden van de begraafplaats. We lopen over brede straten op zoek naar het graf van Carlos Gardel. Nadat we dit gevonden hebben, lopen we terug naar de metro. 's Middags bezoeken we de antiek en curiosa zaakjes van San Telmo.
De volgende dag gaan we naar de dierentuin. We genieten van de aanwezigheid van vele Argentijnen en de mooie dierentuin. De dierentuin is in 1874 gesticht door de toenmalige president. Je kunt overal emmertjes met voer kopen. Dit voer kan je via glijbanen naar de dieren laten rollen. Erg leuke interactie. De laatste ochtend valt de regen met bakken uit de lucht... Na een poging bij Tortoni binnen te komen (wat niet lukt), gaan we naar een andere bar, het eten smaakt er niet minder om. De rest van de ochtend bezoeken we shoppingmall Barrio Norte. Hier kan je lekker rondwandelen zonder nat te worden.
Aan het einde van deze dag vliegen we naar Salta, waar we gaan starten met onze "hoogtestage". Aangezien we tijdens deze reis langere tijd boven de 4300 meter verblijven, stijgen we in etappes om zo te wennen aan de hoogte. Lekker rustig aan en genieten dus. Vanuit Salta maken we een dagtocht naar Cachi, waar we lunchen en een kleine markt bezoeken. Onderweg hiernaar toe komen we door een cactussenvallei. Hier staan werkelijk vele honderden (waarschijnlijk duizenden) cactussen van meerdere meters hoog.
Na ons bezoek aan Cachi vertrekken we de volgende dag naar de grens met Bolivia. We rijden in onze eigen bus en stoppen in Tilcara voor een overnachting. Onderweg stoppen we een aantal malen om te genieten van de machtig mooie berg- formaties in vele verschillende kleuren. We hebben in de groep een aantal leraressen, waarvan er zelfs één aardrijkskunde geeft... Zij legt uit ,dat de verschillende kleuren in de berg zijn ontstaan door verschillende grondstoffen in het gesteente. De vorm is ontstaan door opeenstapeling van gesteente (zoals knikkers, die je op elkaar stapelt, dan ontstaat er ook een perfecte, driehoekige vorm).
In Tilcara overnachten we net buiten het centrum. Als we 's avonds het centrum in lopen om iets te gaan eten en te pinnen, komen we een groepje gauchosruiters tegen. In de kerk om de hoek horen we een kerkdienst met veel zang en muziek. Na weer een voorraad Argentijnse pesos te hebben vergaard uit de pinautomaat, lopen we weer naar het centrum van het dorp. Hier komen we de gauchos tegen, nu met een halve geit o.i.d. in hun handen, een paard zonder ruiter en de volledige lokale bevolking... Ze vieren vandaag (24 juli) de vooravond van de San Santiago (Sint Jacob) viering. Elk buurtgemeenschap heeft een altaar gemaakt, dat door de pastoor wordt gezegend. Daarna trekken de mensen, met veel kabaal, terug naar hun eigen buurt. Een unieke gebeurtenis, die we niet hadden willen missen.
De dagen erna komen we in verschillende steden nog meer van dit soort vieringen tegen. Wanneer je de vrijheid hebt, probeer dan rond deze datum in Noord-Argentinië te zijn, het is echt de moeite waard.
We paseren de grens met Bolivia. De laatste kilometers naar de grens rijden we over een hoogvlakte waar werkelijk niets te zien is. We stoppen dan ook maar af en toe. Bij de grens nemen we afscheid van onze chauffeur. Hij gaat samen met zijn collega terug naar Salta. Net over de grens, in Bolivia, staat een andere bus op ons te wachten (de bus mag niet bij de grensovergang wachten). In luxe gaan we er op achteruit, maar volgens onze reisbegeleidster zitten er gelukkig ramen in de bus... Als we allemaal weer een plekje in de bus hebben gevonden, rijden we naar Tupiza, een kleine stad. Dit stadje ligt op route naar Sucre, hoofdstad van Bolivia. In Tupiza is niet veel te beleven.
In Sucre aangekomen, ligt ons hotel op één van de heuvels rond Sucre en we hebben vanaf het terras een grandioos uitzicht over de stad. Helaas loopt de weg naar het hotel, bijna steil omhoog.Omdat er, in verband met de eerder genoemde festiviteiten een lokale kermis en markt wordt gehouden rond het hotel, moeten we het laatste stukje lopen.
Nadat we in het hotel ingechecked zijn, gaan we de markt verkennen. Erg veel leuke en mooie dingen worden hier verkocht. Aan het eind van de markt staat een kermis. Lekker eenvoudig en alleen maar vrolijke mensen. Er wordt bij een aantal tentjes bingo gespeeld en er staan wel 20 tafelvoetbalspellen. Dit is in Nederland niet voor te stellen.
De tweede dag gaan we met een groep wandelen en een grote krater bezoeken. We worden met een klein busje naar het begin van een pre-inca pad gereden. Helaas is de bus niet helemaal stofdicht en na wat gehoest en gemopper maakt de chauffeur de gaten dicht met een plastic tas! Ach, gelukkig zitten in deze bus ook ramen... We lopen zo'n drie uur over het pre-inca pad naar het eindpunt, waar we in de bus stappen en naar een mooie lunchplaats rijden. We lunchen aan een riviertje, waar we na een tijdje een famillie, inclusief kinderen en koeien, door de rivier zien waden... Ze zijn onderweg (al 4 uur) naar een markt in de buurt. Na de lunch rijden we naar de krater. Dit is minder spectaculair dan verwacht... De krater is gigantisch (meerdere kilometers breed) en dus niet zo goed te zien.
De derde dag in Sucre gebruiken we om naar Tarabuco te gaan. Samen met wat medereizigers vertrekken we op tijd, want je bent toch snel zo'n 2 uur onderweg. In Tarabuco wordt een lokale markt gehouden, waar we een paar hoeden, een zakje coca- blaadjes en souveniers kopen. 's Middags reizen we weer terug naar Sucre. De gekochte artikelen zijn belangrijke items om mee te nemen naar de zoutvlakte.
Op de vierde dag in Sucre was een vroege start gepland. Helaas (misschien wel gelukkig), hadden we te maken met de Zuid-Amerikaanse mentaliteit. Door een verandering in de pensioenen, staakten leraren in heel Bolivia. Hierbij werden langzaam alle wegen in Bolivia afgesloten om hiermee hun eisen kracht bij de zetten. Hierdoor werden we genoodzaakt om een extra dag in Sucre door te brengen, dat geen straf is. We gebruiken deze dag om een bezoek te brengen aan een natuurkundig museum, het bezichtigen van een mooi klooster en het inkopen van wat eten (dit is erg belangrijk, omdat je niet weet in welke situatie je terecht komt. Je moet er voor zorgen, dat je in ieder geval de nacht en ochtend door kunt komen).
's Avonds vertrekken we rond 17:00 uur naar Potosi. Helaas rijden we net buiten Sucre al op een wegversperring en het ziet er niet naar uit, dat we er langs mogen. Onze reisbegeleidster besluit om, na overleg met de
lokale agent, met behulp van de vrouw van Dirk (de lokale agent), via de bergen voorbij de versperring te komen. De bus wordt gedraaid en we beginnen aan een zeer avontuurlijke tocht. Onze aankomstijd wordt onduidelijk. Over de kleine, bochterige wegen stuurt onze chauffeur de bus vakkundig de bergen in. Zodra het donker wordt, gaat de snelheid er klink uit en kruipen we door de bergen, tot we bij een kleine brug van boomstammen stoppen. De bus kan er niet op gedraaid komen en wij moeten een stuk lopen om verderop de bus weer tegen te komen. Dit lijkt kort, maar wij hebben toch een fles wijn en een heerlijke cake met zijn allen verorberd tot de bus er weer aan kwam. Nadat iedereen weer in de bus zat, reden we verder naar Potosi. Na nog eens 3 uur in de bus gereden te hebben, komen we rond 23:30 uur aan in Potosi. Nadat we de sleutel van onze kamer hebben ontvangen, nemen we nog een drankje om de dag toch positief af te sluiten.
De zoutvlakte van Uyuni is wederom een hoogtepunt tijdens deze reis. Eigenlijk het hoogtepunt van onze reis. Een onmetelijke witte vlakte op zo'n 3800 meter boven zeeniveau. Een eerste stop is in Uyuni. Hier slaan we een kleine 400 liter water in voor de komende dagen. Na wat onderhandelen krijgen we het water mee voor een mooie prijs. Als we alles bovenop de jeeps hebben geladen, stappen we in om de zoutvlakte op te rijden. We nemen hier afscheid van onze chauffeur. Hij rijdt terug naar Sucre voor een volgende groep.
De eerste stop is aan de rand van de zoutvlakte. We zien hier een aantal treinen staan. De treinen worden hier afgedankt en blijven de rest van hun 'leven' staan. Na een halfuurtje rijden over de zoutvlakte stoppen bij een kleine zoutwinning van de lokale bevolking en iets verder bij een ech zouthotel. Ons hotel ligt nog zo'n anderhalf uur (met 100 km/hr) rijden hier vandaan. Net voor zonsondergang, komen we aan bij onze slaapplaats. Na een korte fotostop maken we kwartier in onze slaapplaats. Vandaag is het nog luxe... We hebben aparte kamers waar we met z'n drieën slapen. We hebben een toilet incl. een oliedrum waarin het doorspoelwater zit! Als je 's nachts naar de toilet gaat, moet je eerst even een wak hakken in de ijslaag in de oliedrum, daarna is doorspoelen gewoon een kwestie scheppen. Het is die nacht zo'n -15 graden celsius.
De volgende ochtend rijden we na het ontbijt naar een klein kinderopvang project. Onze agent is een Nederlander (getrouwd met een lokale schone) die hier, bij zijn schoonfamilie in het dorp, het "Tahua kinderopvang project" gestart is. Klik hierna op de foto om meer informatie te bekijken.
Na de stop bij het kinderopvang project rijden we verder naar onze volgende slaapplaats. Dit ligt aan de rand vande zoutvlakte. Onderweg stoppen we voor de lunch bij een cactuseiland midden in de zoutvlakte. Je loopt hier in een uurtje omheen. Daarna heeft onze kokkin een heerlijke lunch bereid. In Potosi hebben we vier flessen Boliviaanse champange ingeslagen. We willen hiermee ee bijzonder beslissing in ons leven beklinken, samen met de mensen uit onze groep. Helaas is onze reisbegeleidster ons voor... Iedereen is blij verrast en als verrassing krijgen wij die nacht de beschikking over een eigen buidssuite. Helaas is hier de temperatuur 'snachts ook net onder de -18 graden dus er een flink van genieten lukt niet. Overigens zijn na het eten alle flessen leeg en hebben wij het lekker warm gekregen.
De laatste dag van ons bezoek aan Bolivia rijden we de Atacama woestijn in. We komen langs een aantal mooie plekjes zoals Arból de piedra, een door erosie gevormde steen. De nacht brengen we door in een leger barak. Dit is de slechtste slaapplaats van de hele trip. Dit is niet erg, de temperatuur komt niet onder de -18 graden celsius... Als Farina en ik 's nachts naar de toilet gaan blijkt het water de vloer in de toilet, helemaal bevroren. Al glibberend bezoeken we beide de toilet en maken dan dat we weer snel in ons bed komen te liggen. Opzich valt zo'n oefening wel mee, maar vooral jezelf in bed leggen is op 4300 meter hoogte een topsport! Uitgeput vallen we weer in slaap.
's ochtend staan we om 5:00 uur op. Nog voor de zonsopgang laden we de jeeps weer vol met onze spullen. We willen voor de zonsopkomst bij een geiser zijn. Dit moet een schitterende ervaring zijn (nog een!!). En inderdaad deze ervaring zullen we niet snel vergeten... Na een halfuurtje rijden staan we bij de geiser met ijskoude voeten die maar niet warm willen worden. Misschien zijn we toch te veel verwend met luxe... Maar nadat de zon over de bergen piekt en de eerste zich in het warme water bij de geiser begeven, is dit leed alweer snel vergeten.
Hier onder komt het verdere verloop van onze reis.
